‘Een fotoshoot voor mezelf? Ik zou niet weten waarom…’ Dat is een uitspraak die ik geregeld hoor. En eerlijk: ik had dat zelf ook. Waarom zou ik naar foto’s van mezelf willen kijken? Er zit toch niemand op mijn foto’s te wachten?
’s Avonds kijk ik in de spiegel tijdens het tanden poetsen. Ik bedenk me dat ik elke dag iets verander. Maar omdat ik mezelf elke dag tegenkom in die badkamer, valt het mij nauwelijks op. Dat zie ik pas als ik mijn fotoalbums erbij pak. Ze zijn volgeplakt met herinneringen. Mooie momenten, ook met mensen die er niet meer zijn.
Ik zie mezelf als klein meisje langzaam in de boeken opgroeien naar een zelfstandige volwassene. Alles heeft mij gevormd tot de vrouw die ik nu ben. Alles wat ik heb meegemaakt, positief of negatief, horen bij mijn leven. Ik kan ervan leren om de volgende stap in de toekomst te zetten.
Is het dan niet fantastisch om die albums erbij te kunnen blijven pakken? Dat ze niet ineens stoppen, omdat je ergens een keer hebt bedacht dat je het niet meer waard bent om op de foto te gaan?
Ik vind foto’s heel waardevol voor mezelf, maar ook voor mijn kinderen. Dat ze later ook in de albums zien hoe hun moeder verandert. En hoe ik met mijn kinderen meegroei. En dat niet alleen ik, maar ook anderen met trots en een grote glimlach naar die foto’s kunnen kijken.
En dat gun ik jou ook!
